Επιστρέψαμε με μεγάλη χαρά και προσμονή στην Άνδρο μετά από χρόνια και αφορμή ήταν μια νέα διοργάνωση ορεινού τρεξίματος, το Andrus Beer Trail Race Festival, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στις 14 – 16 Ιουνίου 2024 με έδρα το γραφικό Όρμο Κορθίου. Μαζί με τον τεχνικό διευθυντή του αγώνα, Νίκο Κωστόπουλο, τρέξαμε τις διαδρομές της διοργάνωσης και συζητήσαμε με τους ανθρώπους της, αλλά και άτομα που μοχθούν για το πεζοπορικό δίκτυο και τον πολιτισμό του νησιού και στο σημερινό άρθρο προσπαθούμε να σας δώσουμε μια όσο γίνεται μεγαλύτερη εικόνα του τι θα δείτε και τι θα ζήσετε όσοι επιλέξετε τον Ιούνιο να τρέξετε στην Άνδρο.

Η Άνδρος διαθέτει ένα τεράστιο δίκτυο μονοπατιών και έχει την τύχη η συντριπτική πλειοψηφία τους να μην έχει καταστραφεί από χωματόδρομους που πήραν τη θέση τους, όπως σε άλλες περιοχές της πατρίδας μας. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, μιας και τα μονοπάτια είναι σπουδαία πολιτιστική κληρονομιά και μας συνδέουν άμεσα με την ιστορία και τον πολιτισμό κάθε τόπου.

Ήταν το πρώτο νησί της Ευρώπης – και το πρώτο δίκτυο στη χώρα μας - που πήρε πιστοποίηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό σήμα Leading Quality Trails -Best of Europe από την Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Πεζοπορικών Συλλόγων Εuropean Ramblers Association), προσεγγίζοντας πλέον μετά από μια εικοσαετία τα 200 χιλιόμετρα σηματοδοτημένων μονοπατιών. Η συντήρηση σε αυτό το τεράστιο δίκτυο μονοπατιών του νησιού δεν ατόνησε όπως σε άλλα νησιά των Κυκλάδων και αυτό οφείλεται στις άοκνες προσπάθειες της εθελοντικής ομάδας Andros Routes που δραστηριοποιείται στη συντήρηση και ανάπτυξη του δικτύου από το 2010. Το 2015, η Άνδρος ήρθε για πρώτη φορά σε “επαφή” και με το ορεινό τρέξιμο, μέσα από την ιδιαίτερα πετυχημένη σειρά αγώνων “Andros Trail Race” που διήρκησε μέχρι και το 2019, βάζοντας το θεμέλιο ώστε να γνωρίσουν οι δρομείς ορεινού τρεξίματος τα μονοπάτια της Άνδρου και να ζήσουν ξεχωριστές αθλητικές και πολιτιστικές στιγμές κάθε Οκτώβριο.

Από φέτος τον Ιούνιο, αυτό το αρχοντικό νησί των Κυκλάδων μπαίνει και πάλι δυνατά στο καλεντάρι του ορεινού τρεξίματος, με ένα φεστιβάλ αγώνων για όλες τις δυνατότητες αθλητών και όλα τα γούστα, αλλά και πολλά άλλα δρώμενα πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Βάση των αγώνων και της διοργάνωσης συνολικότερα είναι ο παραθαλάσσιος Όρμος Κορθίου στη Νότια Άνδρο, και τα βουνά που το περικλείουν, ο Γερακώνας (736μ υψόμετρο) και η Ράχη (681μ υψόμετρο). Τρέξαμε τις δυο μεγάλες διαδρομές της διοργάνωσης, το Gerakonas Challenge 32K και το Korthi Adventure 15K και ας δούμε αναλυτικά τι προσφέρουν σαν αισθητικής αξίας εμπειρία αλλά και τι τεχνικές δυσκολίες παρουσιάζουν για τον αθλητή.

Η μεγάλη διαδρομή της διοργάνωσης πήρε το όνομα της από το βουνό Γερακώνας, το οποίο ορθώνεται επιβλητικά σαν φυσικό σύνορο με τη Χώρα. Οι αθλητές θα τρέξουν τον πανέμορφο γραφικό πεζόδρομο που διασχίζει τον Όρμο Κορθίου και μετά από λίγα ακόμη μέτρα σε τσιμεντόδρομο δίπλα στο μικρό ποτάμι θα μπουν σε μια “στενή”, στο μονοπάτι #3, ανεβαίνοντας συνεχώς σε πλακόστρωτο, μεγάλης αισθητικής αξίας, καλντερίμι και με θέα πίσω τους τον κάμπο, το οικισμό του Όρμου Κορθίου και το γαλάζιο της θάλασσας.

Πιο ψηλά και μετά τον γραφικό οικισμό της Κοχύλου, θα ακολουθήσουν παρακλάδι της διαδρομής #3 (#3b) θα βγουν σε χωμάτινο, έντονα ανηφορικό μονοπάτι που προσφέρει καταπληκτική θέα, φτάνοντας τελικά στο πρώτο σπουδαίο πολιτιστικό στοιχείο της διαδρομής, το κάστρο της Κοχύλου.

Η θέα τριγύρω από αυτό το σημείο είναι απίστευτη. Όπως σε πολλούς αγώνες του Νίκου Κωστόπουλου - αλλά πολύ λιγότερο οδυνηρά (νομίζω το top του το άγγιξε πριν χρόνια στην περίφημη κουδούνα στον Ταύγετο) - ο αθλητής θα διασχίσει όλο το Κάστρο και θα ακουμπήσει το κολονάκι, θα κάνει μεταβολή και θα φύγει κατηφορικά και απότομα από το μέσο περίπου του αρχαιολογικού χώρου προς μια αγροτική περιοχή που οδηγεί μετά από λίγη άσφαλτο και χωματόδρομο σε ένα από τα εντυπωσιακότερα σημεία της διαδρομής.

Λίγα μέτρα σε μια “στενή” και ξαφνικά μπροστά μας το φαράγγι στα Διποτάματα. Ο Σπύρος Τσαούσης, αντιδήμαρχος στο Δήμο Κορθίου, φυσιολάτρης, άνθρωπος του πολιτισμού και εθελοντής στα μονοπάτια, το χαρακτήρισε με μια φράση που και του ταιριάζει απόλυτα και θα αρέσει στους λάτρεις – και εγώ μέσα σε αυτούς – του “Άρχοντα των Δαχτυλιδιών”: “Αν η Άνδρος ήταν η Μέση Γη, το φαράγγι των Διποταμάτων θα ήταν σίγουρα το Σχιστό Λαγκάδι”!

Δυο περίπου χιλιόμετρα κατάβασης σε ένα τόπο που λες και έρχεται από άλλες εποχές, άγριο και εντυπωσιακό. Σκιάζεσαι αν είσαι μόνος. Πέτρινα σκαλοπάτια οδηγούν στο βάθος του φαραγγιού, ενώ συναντάς ερείπια παλιών νερόμυλων και βράχινες ορθοπλαγιές να χάσκουν δεξιά, φιλοξενώντας ψηλά τις φωλιές του περίφημου Σπιζαετού, ενός καταπληκτικού και σπάνιου είδους αετού που ενώ “τριγυρίζει” χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά πάντα καταλήγει στο νησί του. Πλούσια πανίδα (νυφίτσες, ασβοί, πέρδικες, γεράκια ψηλά στα βράχια), πικροδάφνες, μουριές, συκιές, βατομουριές, μυρτιές, το άρωμα δυόσμου και θυμαριού, αλλά και της μέντας τριγύρω ενεργοποιούν όλες τις αισθήσεις.

Αφού περάσουμε το πανέμορφο παραδοσιακό γεφύρι με τα ίχνη του παλαιού νερόμυλου τρέχουμε ένα όμορφο χωμάτινο μονοπάτι και τελικά κάνουμε μια απότομη πτώση (κατρακύλα θα έλεγα) σε ένα ισάδι που οδηγεί στο γραφικό χωριό Συνετί, παράλληλα με το αυλάκι που φέρνει το νερό στο χωριό, ενώ κάτω δεξιά μπορεί κανείς να θαυμάσει βάθρες και φυσικές πισίνες να σχηματίζονται. Άγνωστο και όμορφο κομμάτι και γι’ αυτούς που έχουν τρέξει παλιά το Andros Trail Race. Όλο αυτό το κομμάτι ανήκει σε μονοπάτι που ένωνε παλιά τη Χώρα με το Κόρθι.

Κατεβαίνοντας το μονοπάτι αυτό θυμήθηκα και την άγρια παραλία που περικλείεται από βράχινους σχηματισμούς, αν κάποιος δεν στρίψει προς Συνετί και πάει μέχρι τέρμα το φαράγγι (πάει και ασφαλτόδρομος φυσικά εκεί). Τη συνιστώ για κάτι διαφορετικό σε σχέση με τις κλασσικές παραλίες του νησιού, για τις ημέρες που θα κάτσει στο νησί. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο αγώνας γίνεται μέσα Ιουνίου, οπότε μια βουτιά επιβάλλεται!

Η διαδρομή διασχίζει το Συνετί μέσα από καλντερίμι και σκαλιά και παίρνει το μονοπάτι για Βραχνού, μέσα από καταπράσινο περιβάλλον και αγροτικές περιοχές. Εδώ highlights είναι κάποια γραφικά ξωκλήσια, ενώ στις παρυφές της Βραχνού και αλλάζοντας μονοπάτι θα θαυμάσει για πρώτη φορά την όμορφη θέα της μακρόστενης Χώρας με το χαρακτηριστικό γιοφύρι και το φάρο στην άκρη της.

Λίγο μετά θα μπει στο μονοπάτι #1, με ανηφορική κατεύθυνση προς την επιβλητική Μονή Παναχράντου. Μονοπάτι άλλοτε χωμάτινο και άλλοτε σκαλισμένο στην πέτρα, αλλά πάντα υψηλής αισθητικής αξίας και με εξαιρετική θέα σε πολλά σημεία του. Κομμάτι αυτού του μονοπατιού είναι η Αρχοντική Στράτα, την οποία θα ξανασυναντήσουμε (κατηφορικά αυτή τη φορά) αφού περάσουμε μέσα από τη Μονή και κάνουμε ενάμιση περίπου χιλιόμετρο άχαρου ασφαλτόδρομου, που δυστυχώς δεν μπορεί να βγει εκτός διαδρομής.

Η Αρχοντική Στράτα ή δρόμος του Μάκρωνα ένωνε στα μεσαιωνικά χρόνια τα Αηδόνια με τη Μεσαριά και τον κάμπο του Κορθίου με τον κάμπο της Μεσαριάς, ενώ το μεγαλύτερο πλάτος της λέγεται ότι έφτανε τα 7 μέτρα. Το κομμάτι της που οδηγεί προς το χωριό Καππαριά, ανοίχτηκε για πρώτη φορά στα πλαίσια του αγώνα και είναι πραγματικά πανέμορφο. Η μελέτη των Γιώργου Γλυνού και Σπύρου Τσαούση αναλύει σε βάθος την Αρχοντική Στράτα, για όσους θέλουν να εμβαθύνουν στην μεγάλης αρχαιολογικής σημασίας και ευρημάτων ιστορία του νησιού.

Η διαδρομή κινείται πλέον σε στράτες της ευρύτερης αγροτικής περιοχής του Πισκοπειού και καταλήγει στην κυκλική διαδρομή του χωριού Καππαριά. Τελικά, καταλήγει στο ποτάμι, όπου μετά από ένα περίπου χιλιόμετρο μαλακού χωματόδρομου (απόλαυση για τα πόδια μετά τα πέτρινα καλντερίμια και τα σκαλοπάτια) ανηφορίζει απότομα προς την Αγία Φωτεινή και μετά πέφτει μέσα από μια διαδρομή που διασχίζει μικρούς οικισμούς και καταλήγει σε μια δύσκολη διαδρομή με σκαλοπάτια που θα ανεβάσει τον αθλητή στο απέναντι από τον Όρμο Κορθίου βουνό, στο χωριό Πίσω Μεριά.

Ο αθλητής θα τραβερσάρει μέσα από όμορφα χωμάτινα μονοπάτια και καλντερίμια των χωριών Αμονακλειός, Μουσιώνας, Κόρθι και θα κατέβει σταδιακά προς το χωματόδρομο που μέσα από τον κάμπο θα τον οδηγήσει στον τερματισμό στον Όρμο Κορθίου. Highligts εδώ τα μοναστήρια που μετρούν εκατονταετίες στην “πλάτη τους” και το ανακαινισμένο χωριό του Μπενετιάνου που πραγματικά εντυπωσιάζει με τη δουλειά που έχει γίνει και την ομορφιά του.

Aυτός που θα επιλέξει να τρέξει τη μεγάλη διαδρομή (αλλά και κάθε μελλοντικός πεζοπόρος), θα απολαύσει ένα “πανόραμα” όλης της περιοχής που περιβάλει με βουνά και γραφικά χωριά τον Όρμο Κορθίου, περιλαμβάνοντας χωριά “κλειδί” όπως το Συνετί, η Καππαριά και τα σημαντικά χωριά της απέναντι βουνίσιας πλευράς από την Κοχύλου, δηλαδή την Πίσω Μεριά, το Κόρθι και άλλα ενδιάμεσα τους.

Η μικρότερη διαδρομή των 15Κ, το Korthi Adventure, είναι θα λέγαμε ένα “αφιέρωμα” στα χωριά που περιβάλλουν τον Όρμο Κορθίου. Αυτή τη φορά μετά τον πεζόδρομο που διασχίζει τον Όρμο Κορθίου, θα ανέβουμε λίγο ψηλότερα παράλληλα με το Ρωγιανό ποταμό με τους νερόμυλους και τις καλλιέργειες και θα μπούμε στο σηματοδοτημένο μονοπάτι #5. Μέσα από μια διαδρομή με γραφικά χωριά, παλιούς νερόμυλους, περιστεριώνες, βυζαντικές εκκλησίες, τεχνικά εδάφη, πολλά σκαλοπάτια και πεζούλες, νερά και πολύ πράσινο θα φτάσουμε στο highlight της διαδρομής που είναι το “γιοφύρι της Αγάπης” στο Πισκοπειό, πανέμορφο και γνωστό από την εξαιρετική ταινία του Παντελή Βούλγαρη, Μικρά Αγγλία.

Μετά το γιοφύρι αρχίζει ένα καταπληκτικό και σε μεγάλο μέρος του σκιερό μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στην Αρχοντική Στράτα μέχρι το ύψος του Παλαιοκάστρου, όπου θα κατηφορίσει προς την Αλαμανιά και τελικά μετά από λίγα χιλιόμετρα θα καταλήξει στ’ Αϊπάτια. Από εδώ και πέρα και μετά την ανάβαση προς την Πίσω Μεριά, θα τραβερσάρει στην διαδρομή του μεγάλου αγώνα, περνώντας μέσα από τ’ Αμονακλειού, το Μπενετιάνο, τον Μοσχιώνα και το Κόρθι, και θα καταλήξει όπως και ο μεγάλος αγώνας στον τερματισμό στην κεντρική πλατεία του Όρμου Κορθίου.

“Παιχνιδιάρα” η μεσαία διαδρομή του Andrus Beer Trail Race Festival, μιας και μέσα στα 15 χιλιόμετρα της έχει πολλά πάνω – κάτω, πολλά διαφορετικά τερέν και πολλά πράγματα να θαυμάσεις, με το μάτι σχεδόν σε ολόκληρο αυτό τον κύκλο να χάνεται μακριά στον Όρμο Κορθίου και το γαλάζιο της θάλασσας.

Ας δούμε τώρα τις τεχνικές δυσκολίες που παρουσιάζουν οι δυο διαδρομές. Ξεκινώντας από το Gerakonas Chellenge (32K, +1.800m), μπορούμε ξεκάθαρα να πούμε ότι είναι πολύ δύσκολο και για έμπειρους δρομείς. Η δυσκολία του έχει να κάνει με τις τρεις μεγάλες αναβάσεις, η πρώτη εκ των οποίων (+590m σε 3.5 περίπου χιλιόμετρα) είναι άμεσα μετά το πρώτο χιλιόμετρο του αγώνα και σε ανεβάζει στο Κάστρο της Κοχύλου, η δεύτερη μετά τη Βραχνού και μέχρι την κορυφή του βουνού (ναι, το μαρτύριο δεν σταματάει στη Μονή Παναχράντου, αλλά έχει και ακόμη 1.5Κ πολύ ανηφορικού ασφαλτόδρομου), δηλαδή στο πρώτο μισό του αγώνα, ενώ η τρίτη σε “αποτελειώνει” μετά το κομμάτι του κάμπου και στην αρχή του περάσματος στο απέναντι από την Κοχύλου βουνό μέχρι την Πίσω Μεριά, με πολλά συνεχόμενα σκαλοπάτια, την κούραση των χιλιομέτρων και προφανώς τη ζέστη του (πρωινού για άλλους, μεσημεριανού για τους περισσότερους, καλοκαιρινού ήλιου). Το κερασάκι στην τούρτα της μεγάλης δυσκολίας της διαδρομής είναι οι συνεχείς εναλλαγές κλίσης και το μεγάλο τμήμα σκληρού εδάφους (πέτρα, πλάκες και καλντερίμι), ιδιαίτερα σε απαιτητικές κατηφόρες. Πάντως, οι σταθμοί ανεφοδιασμού και αρκετοί είναι και κατανεμημένοι σωστά στη διαδρομή όπως είδαμε, οπότε θα σας βοηθήσουν.

Η διαδρομή των 15Κ (+645m) είναι φυσικά ευκολότερη, έχει αρκετή ανάβαση στο πρώτο μισό της μέχρι να πέσει στον κάμπο και μια μεγάλη σκαλοπατίσια ανηφόρα από εκεί μέχρι να ανέβει ο αθλητής στην Πίσω Μεριά. Έχει και μια ωραία κατάβαση περίπου 2 χιλιομέτρων πάνω σε πέτρινες πεζούλες να εναλλάσσονται με φυσικό βράχο, ιδιαίτερα συναρπαστική μιας και δύσκολα βρίσκεις κάτι τέτοιο σε αγώνες. Θα αρέσει σίγουρα πολύ σε όσους την δοκιμάσουν, εμάς μας φάνηκε πανέμορφη και όχι ιδιαίτερα δύσκολη. Απευθύνεται και σε έμπειρους αθλητές που θέλουν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις και σε νέους στο άθλημα που θα δοκιμάσουν μια δυνατή διαδρομή, που δεν θα τους εξοντώσει όμως όπως η μεγάλη.

Όπως έχουμε πολλές φορές επισημάνει, ένα από τα πιο μεγάλα κέρδη που αφήνει το ορεινό τρέξιμο στις περιοχές που δημιουργούνται αγώνες, είναι οι διανοίξεις και η συντήρηση μονοπατιών που χάθηκαν στο χρόνο, αφού έπαψαν να χρησιμοποιούνται και η φύση ή/και η ανθρώπινη δραστηριότητα τα κάλυψε. Στην νότια Άνδρο, το πρόβλημα με τα μονοπάτια που όπως αναφέραμε και στον πρόλογο διανοίχτηκαν και συντηρούνται είναι ότι ήταν ασύνδετα. Δηλαδή ο πεζοπόρος που θα διάλεγε μια σηματοδοτημένη διαδρομή την περπάταγε και είτε έπρεπε να γυρίσει πίσω, είτε να τον παραλάβουν με αυτοκίνητο στο τέλος της. Για τις ανάγκες του αγώνα, διανοίχτηκαν λοιπόν τμήματα παλιών – ξεχασμένων διαδρομών που συνδέουν τα ήδη σηματοδοτημένα μονοπάτια και έτσι μπορούν να δημιουργηθούν κυκλικές διαδρομές που διευκολύνουν τον πεζοπόρο, αλλά ταυτόχρονα αποκάλυψαν και μεγάλης ιστορικής σημασίας διαδρομές, όπως της Αρχοντικής Στράτας, αλλά και του παλιού δρόμου που ένωνε το Συνετί με τη Χώρα. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό και αποτελεί την μεγάλη παρακαταθήκη του Andros Beer Trail Race Festival στον τόπο. Γνωρίζουμε έτσι ότι όσο υπάρχει ο αγώνας – και μακάρι να βρεθούν οι εθελοντές που θα τα συντηρήσουν και αν κάποια στιγμή σταματήσει η διοργάνωση – θα συντηρούνται αυτά τα νέα τμήματα και θα προσφέρουν ασύγκριτα στον πεζοπορικό τουρισμό της Άνδρου. Η σπουδαία μελέτη του Γιώργου Γλυνού αναλύει με λεπτομέρεια αυτό το βασικό για το νησί ζήτημα. Οι παρακάτω χάρτες δείχνουν αυτά τα νέα κομμάτια και τις διαδρομές που δημιουργούνται.

Η διαδρομή του Gerakonas Challenge 32K: Με πορτοκαλί τα νεα τμήματα παραδοσιακών μονοπατιών που προστίθενται με τον αγώνα στο σηματοδοτημένο δίκτυο!

Η διαδρομή του Korthi Adventure 15K: Με πορτοκαλί τα νεα τμήματα παραδοσιακών μονοπατιών που προστίθενται με τον αγώνα στο σηματοδοτημένο δίκτυο!

Με πορτοκαλί τα νεα τμήματα μονοπατιών που δημιουργούνται με τους αγώνες των 32Κ & 15Κ. Έρχονται να προστεθούν στα σηματοδοτημένα μονοπάτια του δικτύου, προσφέροντας πλήθος κυκλικών διαδρομών (χάρτης από άρθρο των Καλατζή και Βρατσάνου)!

H διοργάνωση που θα πραγματοποιηθεί μεταξύ 14 και 16 Ιουνίου 2024, περιλαμβάνει και μια σειρά από πλούσιες παροχές για τους αθλητές, αλλά και παράλληλες δραστηριότητες, ενώ πιθανόν θα εμπλουτιστεί ακόμη περισσότερο στο διάστημα μέχρι την ημερομηνία τέλεσης της:

• Μετάλλιο / Μπλούζα / Σακίδιο
• Σταθμούς Τροφοδοσίας με αλμυρά & γλυκά σκακ, νερό Σάριζα, Φρούτο, Αναψυκτικό τύπου cola, Ισοτονικά, Τζελάκια, Μπύρα Andrus
• Σηματοδότηση των διαδρομών & Χρονομέτρηση Αθλητών
• Βαθμοί στην ITRA
• Ιατρικές Υπηρεσίες κατά τη διάρκεια & το τέλος του αγώνα
• Έπαθλα νικητών και γενικών κατηγοριών
• Δώρα νικητών
• Εκπτώσεις στα Ακτοπλοϊκά εισητήρια (Ατομικά & Αυτοκινήτου)
• Εκπτώσεις σε συνεργαζόμενα καταλύματα αναρτημένα στο site της διοργάνωσης
• 2 Pasta Party (Παρασκευή & Σάββατο βράδυ)
• 1 Beach Party (Κυριακή με το πέρας των αγώνων)
• Μασάζ αποθεραπείας για τον αθλητή με τον τερματισμό του
• Tour σε όμορφες διαδρομές βάση συμμετοχών
• Dj party Παρασκευή βράδυ παράλληλα με το Pasta Party
• Μουσικά δρώμενα με ορχήστρα & παραδοσιακά χορευτικά Σάββατο βράδυ παράλληλα με το Pasta Party
• Δωρεάν συμμετοχή σε παράλληλες εκδηλώσεις (Μαθήματα ανοιχτού τύπου γιόγκα) & συμμετοχή παιδιών σε street παιχνίδια
• Ασφάλεια Αθλητών
• Τεχνική Ενημέρωση την παραμονή των αγώνων

Είναι σημαντικός και ο φιλανθρωπικός της χαρακτήρας, αφού το 30% των εσόδων από τις συμμετοχές του αγώνα θα δοθούν στο Σύλλογο Νεφροπαθών Άνδρου.

Πέρα από τις διαδρομές, την αισθητική αξία, την τεχνική δυσκολία και όλα αυτά που συνθέτουν μια διοργάνωση ορεινού τρεξίματος, έχουμε καταλήξει όλα αυτά τα χρόνια ότι πολύ σημαντικό για να διαρκέσει και να περάσει στη σφαίρα του κλασσικού, είναι να υπάρχει μια δεμένη ομάδα με όραμα, κατανεμημένους ρόλους, πολλούς και άξιους εθελοντές και πάθος για τον τόπο τους και αυτό που δημιουργούν. Συζητώντας για ώρες με τους ανθρώπους του Andrus Beer Trail Race Festival και εξερευνώντας τις διαδρομές των αγώνων, είδαμε ότι αυτό που θέλουν να κάνουν ξεπερνά τα στενά όρια ενός αγώνα και πάει σε “μονοπάτια” ευρύτερα, προσφοράς στην κληρονομιά του νησιού (μονοπάτια), σε φιλανθρωπική δράση και με όραμα επέκτασης τα επόμενα χρόνια και σε άλλα αθλήματα, όπως η αναρρίχηση, η κολύμβηση ανοιχτής θαλάσσης, το κανόε καγιάκ και άλλα αθλήματα και πολιτιστικές δράσεις που θα συνθέσουν ένα ολοκληρωμένο φεστιβάλ αθλητικού τουρισμού και πολιτισμού. Τους ευχόμαστε να το πετύχουν!

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους Γιώργο Γλυνό και Σπύρο Τσαούση για τις πολύτιμες πληροφορίες τους σε σχέση με τα μονοπάτια και το ιστορικό / πολιτιστικό υπόβαθρο της περιοχής, τον Νίκο Κωστόπουλο για την ξενάγηση στις διαδρομές του αγώνα, τους ανθρώπους της διοργάνωσης για την όμορφη και ζεστή φιλοξενία και φυσικά .. το setter του Νίκου, την Κλειώ, για την παρέα της σε όλες τις εξορμήσεις μας!

ΥΓ … εγώ πάντως θέλω μια μπύρα Andrus (lager ή Ale) στον τερματισμό! Και μια βουτιά στη θάλασσα μετά!

Δημήτρης Τρουπής