Αν υπάρχει κάτι που είναι απαραίτητο να εξετάσουμε πολύ σοβαρά όταν τρέχουμε στα μονοπάτια, αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από τα παπούτσια μας. Το βουνό όμως δεν είναι άσφαλτος ή στίβος και όπως αναλύσαμε σε προηγούμενο άρθρο μας, υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των αγώνων που συμμετέχουμε, με βάση πολλές διαφορετικές παραμέτρους. Άλλες είναι οι απαιτήσεις για παπούτσια σε χωμάτινα και άλλες σε πετρώδη μονοπάτια. Άλλες σε υψόμετρα με μεγάλες κλίσεις και άλλες στην πεδιάδα. Προφανώς επίσης άλλες οι απαιτήσεις σε παπούτσια από έναν elite αθλητή και άλλες για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που τρέχουν από χόμπι σε αγώνες. Στο σημερινό μας άρθρο, το οποίο απευθύνεται κυρίως σε αυτούς που είναι σχετικά καινούργιοι στο άθλημα,  θα μας απασχολήσει η επιλογή παπουτσιού με βάση το είδος του αγώνα και όχι το θέμα του αν κάποιος είναι πολύ γρήγορος ή αργός, το οποίο θα είναι αντικείμενο άλλου άρθρου. Πάμε να δούμε λοιπόν πως επιλέγουμε παπούτσια με βάση το διαχωρισμό trail running, mountain running, skyrunning και ultra trail που έχουμε ήδη αναλύσει.

Σχεδόν όπως κάθε αθλητική δραστηριότητα, έτσι και το αγωνιστικό τρέξιμο στα μονοπάτια γνώρισε με τα χρόνια μια εξειδίκευση, η οποία έχει να κάνει κυρίως με το τερέν, τα υψόμετρα και τις αποστάσεις που διανύει ο αθλητής. Trail Running, Ορεινό Τρέξιμο (Mountain Running), Sky Running και Ultra Trail αποτελούν μορφές τρεξίματος στα μονοπάτια και γενικότερα off – road. Σε ποια χαρακτηριστικά τους διαφέρουν πραγματικά και τι απαιτήσεις έχει το καθένα από τον αθλητή; Υπάρχουν αγώνες όλων αυτών των κατηγοριών στη χώρα μας; Ένα άρθρο θεωρίας που απευθύνεται σε όλους, αλλά κυρίως σε νέους δρομείς που γνώρισαν και αγαπούν το ορεινό τρέξιμο σε όλες τις μορφές του!

Καταρχάς να σας ευχηθούμε μέσα από την καρδιά μας χρόνια πολλά, καλή χρονιά, με υγεία, χωρίς τραυματισμούς και πολλές όμορφες και συναρπαστικές στιγμές τρέχοντας ή πεζοπορώντας σε όποιο μέρος κι αν βρεθείτε! Μιας και μόλις ξεκίνησε μια καινούργια χρονιά και οι μέρες είναι “ήρεμες” αγωνιστικά, ας το φιλοσοφήσουμε λίγο! Η χρονιά λοιπόν που πέρασε ενίσχυσε θα λέγαμε κάποιες τάσεις για το ορεινό τρέξιμο που είχαν ήδη αρχίσει να διαφαίνονται τα χρόνια μετά την πανδημία. Για να δούμε μερικές από αυτές και θα θέλαμε και τη δική σας γνώμη για την εξέλιξη καθεμίας στο μέλλον!

Το τρέξιμο στο δρόμο και το τρέξιμο στα μονοπάτια είναι δύο μορφές άσκησης που έχουν ως κοινό το ίδιο το άθλημα και είναι πλέον ευρέως γνωστά. Το τρέξιμο σε δρόμο περιλαμβάνει γενικά τρέξιμο σε ομαλή, πλακόστρωτη επιφάνεια, ενώ το τρέξιμο σε μονοπάτια περιλαμβάνει τρέξιμο σε ποικίλο έδαφος με χώμα – κλίσεις εδάφους - το οποίο περιλαμβάνει φυσικά εμπόδια, όπως πέτρες, ρίζες και γενικά ανώμαλο έδαφος με έντονη δυσκολία. Ενώ και οι δύο μορφές τρεξίματος μπορούν να προσφέρουν πολυάριθμα σωματικά και ψυχικά οφέλη, η συχνή εναλλαγή μεταξύ τρεξίματος δρόμου και μονοπατιών κατά τη διάρκεια μιας περιόδου προπόνησης για έναν αγώνα μπορεί να είναι επικίνδυνη και αντιπαραγωγική για τον αθλητή.

Υπάρχει μια έννοια η οποία ονομάζεται "η αυταπάτη του εξερευνητή" και αναφέρεται στην βιβλιογραφία κυρίως στον τουριστικό τομέα και συγκεκριμένα στις διακοπές και τις επισκέψεις που κάνουμε σε καινούργια και άγνωστα μέρη. Με την υπερπληθώρα των media και των κάθε λογής πληροφοριών, φωτογραφιών και βίντεο από το μέρος που θα επισκεφτούμε, αλλά και τον εξωραϊσμό που έχουν λόγω marketing - ή και διαφορετικού γούστου της κάθε πηγής πληροφόρησης - οι άνθρωποι ξεκινούν στην πραγματικότητα να ανακαλύψουν αυτό που ήδη περιμένουν να βρουν.