Jasmin Paris, η δύναμη μιας μητέρας ...

Jasmin Paris, η δύναμη μιας μητέρας ... © Yann Besrest

Λίγοι από εμάς ίσως θυμόμαστε το όνομα Jasmin Paris. Η Βρετανίδα ultra runner είχε απασχολήσει την διεθνή κοινότητα του αθλήματος το 2016 αλλά έκτοτε σταματήσαμε να μαθαίνουμε νέα της μιας και συνέβη κάτι πολύ σημαντικότερο στη ζωή της. Η εγκυμοσύνη και η γέννα της κόρης της την κράτησαν μακριά για δύο χρόνια. Η Paris όμως επανήλθε στη δημοσιότητα και μάλιστα με τον πλέον εμφατικό τρόπο κερδίζοντας έναν από τους δυσκολότερους ultra αγώνες στον κόσμο, τον βρετανικό Montane Spine Race, όντας η πρώτη γυναίκα που κερδίζει τον αγώνα διαλύοντας μάλιστα το προηγούμενο ρεκόρ κατά 12 περίπου ώρες! Μια όμορφη ιστορία, βγαλμένη σαν από παραμύθι, από αυτές που κοσμούν το άθλημα των υπεραποστάσεων ή όπως αλλιώς μπορεί να λέγεται αυτό όταν τρέχεις μερόνυχτα μέσα στον άγριο βρετανικό χειμώνα…

Η 36χρονη Βρετανίδα με την ευγενική φυσιογνωμία και το όμορφο χαμόγελο συνεπήρε όλη την χώρα εξιστορώντας αυτό που έζησε μόλις μερικές ώρες πριν μπροστά στα μάτια εκατομμύρια θεατών στην πρωινή εκπομπή του BBC. Και αυτό που είχε να εξιστορήσει σίγουρα δικαιολογούσε την αμέριστη προσοχή όλων μας!

 

 

Ίσως να θυμάστε δύο χρόνια πριν όταν είχαμε αναφερθεί στον The Montane® Spine® Race. «Britain’s Most Brutal Race». Ο πιο κτηνώδης αγώνας της Βρετανίας είναι η ακριβής μετάφραση και ίσως να μην είναι υπερβολικός: 420 χιλιόμετρα, 13.000 μέτρα θετική υψομετρική διαφορά με όριο έγκυρης ολοκλήρωσης τις 7 ημέρες μέσα στον άγριο Βρετανικό Γενάρη με μεγάλο βαθμό αυτονομίας και έναν υποχρεωτικό εξοπλισμό που ανάμεσα σε όλα τα υπόλοιπα περιλαμβάνει αντίσκηνο και υπνόσακο… Πριν συνεχίσετε την ανάγνωση διαβάστε περισσότερα για αυτόν τον αγώνα, καθώς o ορισμος «αγώνας υπεραπόστασης» είναι φτωχός και απλά τον αδικεί ...

 

 

Σε αυτόν λοιπόν τον αγώνα η Paris όχι μόνο κέρδισε τους πάντες και τα πάντα αλλά το έκανε διαλύοντας το προηγούμενο ρεκόρ αγώνα τερματίζοντας μετά από 83 ώρες 12 λεπτά και 23 δευτερόλεπτα, ενώ το προηγούμενο ρεκόρ το είχε επιτύχει ο Ιρλανδός Eoin Keith το 2016 με 95:17! Μία επίδοση και μία νίκη η οποία βέβαια δεν ήρθε έτσι απλά, έτσι εύκολα. Σε μία μάχη σώμα με σώμα τον Ισπανό Eugeni Rosello, έμπειρο το αγώνα με μία νίκη και μία 3η θέση. η Paris κατάφερε να σταθεί όρθια. Το έκανε έχοντας να αντιμετωπίσει την έλλειψη ύπνου (μόνο 3 ώρες σε 3 μέρες αγώνα) και τις παραισθήσεις που την συνοδεύουν. «Μίλαγα με ένα γουρούνι, συνάντησα δέντρα που κινούνταν και είδα σπίτι εκεί που σίγουρα δεν υπήρχε…». Για 150 χιλιόμετρα την πρώτη μέρα και 130 την 2η ήταν σχεδόν μαζί και μόνο η τακτική των στάσεων που ακολουθούσε ο καθένας του έδινε κάποιο μικρό μόνο προβάδισμα. Η Paris απόλυτα συγκεντρωμένη σε κάθε στάση όλο και άνοιγε την διαφορά, παρότι είχε και έναν άλλον στόχο σε κάθε μία από αυτές: Να θηλάσει την 14 μηνών κόρη της!

 

 

Για την ακρίβεια, η κόρη της ήταν το πιο μεγάλο κίνητρο για να συνεχίσει δυνατά τον αγώνα και να τερματίσει όσο τον δυνατόν νωρίτερα! «Μέχρι σήμερα και από τότε που γεννήθηκε, ζήτημα να την έχω αφήσει 1-2 βράδια χωρίς να είναι μαζί μου. Έτσι διανοητικά ήταν για μένα κάτι αρκετά περίπλοκο. Από την άλλη όμως είχα το μεγαλύτερο κίνητρο να τερματίσω γρήγορα και να φτάσω κοντά της όσο τον δυνατόν νωρίτερα!»

Η Paris υπολόγιζε να σταματήσει τον θηλασμό λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Είναι φορές όμως που το σύμπαν συνωμοτεί  εναντίον μας. Μία ίωση της κόρης της δεν της επέτρεψε να το κάνει και ο αγώνας που είχε στόχο εδώ και χρόνια ήταν ήδη προ των πυλών. Σε όλον τον αγώνα, αυτό ήταν που την απασχολούσε ξεχνώντας όλες τις δυσκολίες του που φαίνονταν αστείο μπροστά σε αυτό για το οποίο περίμενε να φτάσει από σταθμό σε σταθμό. Να ταϊσει την κόρη της, να την κρατήσει στην αγκαλιά της, να πάρει κουράγιο και έμπνευση. Και μαζί με την Paris παίρνουμε και εμείς …

Η επική μάχη της Paris με τον Rosello δεν είχε μόνο θριαμβευτή αλλά και ιστορία δράματος ... Ο Ισπανός δεν άντεξε και μόλις 6 χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό κατέρρευσε και δεν μπόρεσε να συνεχίσει για τον 3ο τερματισμό που θα σήμαινε και το 3ο βάθρο του στον αγώνα... 

 

Ο Eugenne Rosselo απαρηγόρητος. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια ... | © Yann Besrest

Γεννημένη στην «πηγή» του fell running στην Peak District, τα fells ήταν για αυτήν το 2ο σπίτι της. Η ορειβασία και μια «πιο χαλαρή προσέγγιση» των βρετανικών λόφων ήταν το χόμπι της. Ξεκινώντας το 2010 να τρέχει εκεί που κάποτε περπατούσε, ήταν το 2015 όταν άρχισε να ακούγεται το όνομά της έξω από τα παραδοσιακά στέκια του fell running στο οποίο είχε αρχίσει να τα πηγαινει περίφημα. Εκείνη την χρονιά κερδίζει το Εθνικό πρωτάθλημα Skyrunning, τερματίζει 2η στο Glen Coe Skyline, 3η στο Transalpine Run και νίκη (2η γενικής) στον θρυλικό Dragon’s Back Race μεταξύ άλλων. Το 2016 έκανε το μεγάλο βήμα. Νίκη στο Tromso Skyrace, νίκη στο Glen Coe Skyline, Πρωταθλήτρια Skyrunning στην EXTREME κατηγορία και σαν μην έφταναν αυτά τα πήγε περίφημα στις τρεις πιο εμβληματικές βρετανικές διαδρομές. Τρίτος απόλυτος καλύτερος χρόνος στον Bob Graham Round, και απόλυτα ρεκόρ στους Ramsay Round και Paddy Buckley Round! Να μην ξεχάσουμε βέβαια να αναφέρουμε ανάμεσα σε αυτά και την 6η θέση στον … UTMB!

 

Η Jasmin Paris στον Glen Coe Skyline | © Ian Corless

 

Παρόλα αυτά τα αποτελέσματα η Paris, απέχει παρασάγγας από το να χαρακτηριστεί «επαγγελματίας αθλητής» με ότι αυτό συνεπάγεται. Με σπουδές στην κτηνιατρική φαρμακευτική εργάζεται ως ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Έχει μόλις τελειώσει την συγγραφή του διδακτορικού της με θέμα την λευχαιμία των ζώων και σκέφτεται να την παρουσιάσει τον επόμενο Μάρτιο. Ερωτώμενη για το πώς τα καταφέρνει ειδικά μετά την γέννα της κόρης της, οι απαντήσεις της είναι αφοπλιστικές! «Πρώτον, δεν προπονούμαι τόσο σκληρά όσο μπορεί να νομίζετε. Δεύτερον, έχω συνηθίσει να είμαι ευέλικτη σε οτιδήποτε κάνω, άλλωστε αυτός είναι και ένας λόγος για τον οποίον δεν μπορώ να μπω σε πρόγραμμα, δεν έχω προπονητή. Και τρίτον; Δεν έχω τηλεόραση!»

Ιστορίες «ultra τρέλας» σίγουρα όχι καθημερινής αφού η περίπτωση της Jasmin Paris είναι από αυτές που δεν συναντάμε συχνά και σίγουρα μας μπολιάζουν με έμπνευση και κίνητρο για να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας…

Τάκης Τσογκαράκης

Η αγάπη του για το βουνό ξεκινάει πολλά χρόνια πίσω με τις πρώτες αναβάσεις στην αγαπημένη του Πάρνηθα και μετέπειτα με την σχολή Ορειβασίας του ΕΟΣ Αχαρνών. Το 2007 έτρεξε τον πρώτο του αγώνα ορεινού τρεξίματος και από τότε ονειρεύεται "όλο και ψηλότερα, όλο και μακρύτερα". Ελπίζει να το κάνει για πολλά χρόνια ακόμα...

www.advendure.com

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ